Plan urlopów ma na celu zapewnienie pracownikom wykorzystania urlopu w roku, w którym nabyli do niego prawo oraz umożliwienie pracodawcy zorganizowania pracy w sposób zapewniający normalne funkcjonowanie.

 

Przyjmuje się, iż ustalenie planu urlopów powinno nastąpić w okresie poprzedzającym nabycie prawa do urlopu, czyli przed początkiem nowego roku kalendarzowego, z nadejściem którego pracownicy nabywają prawo do kolejnego urlopu. Dopuszczalne jest ustalanie krótszych okresów objęcia planem urlopów, a mianowicie półroczne lub kwartalne.

 

Planem urlopów nie obejmuje się 4 dni, określonych w art. 167² k.p., czyli tzw. „na żądanie”.

 

Pracodawca nie jest obowiązany do ustalania planów urlopów, gdy nie działa u niego zakładowa organizacja związkowa lub gdy działająca organizacja związkowa wyrazi zgodę na nieustalanie tego planu. Wówczas  termin urlopu pracodawca ustala w porozumieniu z pracownikiem.

 

Ustalenie planu urlopów nie jest jednoznaczne z udzieleniem urlopu wypoczynkowego. W zależności od zasad określonych u danego pracodawcy koniecznym jest również złożenie przez pracownika podania o urlop (wniosku urlopowego), który aktualizuje termin udzielenia urlopu.

 

Rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego nieprzewidzianego w planie urlopów i bez wyraźnej akceptacji pracodawcy może być kwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 k.p.) – wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2001 r. I PKN 306/00.

 

Stan prawny na 8.02.2017 r.

 

Maria Szwajkiewicz

 

żródło: Region Gdański NSZZ "Solidarność"